اثر ۸ هفته تمرین مقاومتی بر برخی فاکتورهای سیگنالی تأثیرگذار بر سلول های ماهواره ای در موش های نر ویستار

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر 8 هفته تمرین مقاومتی بر میزان میوستاتین، tgf-β (transforming growth factor-beta) و fgf-2 (fibroblast growth factor-2) سرمی در موش های صحرایی بود. روش ها: تعداد 20 سر موش صحرایی نر بالغ 150 تا 250 گرمی به صورت تصادفی به دو گروه شاهد و تمرین مقاومتی تقسیم شدند. گروه تمرین مقاومتی به مدت 8 هفته و هفته ای 5 جلسه روی نردبان مخصوص به ارتفاع 1 متر و 26 پله با حمل یک وزنه به میزان 30 درصد وزن بدن خود که به دم آن ها بسته می شد، تمرینات خود را آغاز نمودند. این میزان به صورت فزاینده در هفته ی آخر به 200 درصد وزن بدن حیوانات رسید. تمرینات شامل 3 نوبت 4 تکراری با 3 دقیقه استراحت بین نوبت ها بود. خون گیری از چشم موش ها توسط لوله های مویینه به عمل آمد و اندازه گیری میوستاتین،tgf-β  و fgf-2 هر سه با کیت مربوط توسط روش elisa انجام شد. یافته ها: در پایان مطالعه، سطح سرمی میوستاتین در گروه تمرین مقاومتی 62/19 ± 82/71 میلی گرم در دسی لیتر و در گروه شاهد 49/17 ± 86/105 میلی گرم در دسی لیتر بود (001/0 > p). در حالی که سطح سرمی fgf-2 در گروه تمرین مقاومتی به طور معنی داری (048/0= p) افزایش یافت (در گروه تمرین مقاومتی 135/11 ± 462/102 و در گروه شاهد 606/12 ± 96/86 میلی گرم در دسی لیتر بود). همچنین سطح سرمی tgf-β در بین گروه مقاومتی 09/54 ± 48/153 و شاهد 85/32 ± 62/160 میلی گرم در دسی لیتر بود و تفاوت معنی داری در دو گروه دیده نشد (725/0= p). نتیجه گیری: این پژوهش نشان می دهد که تمرین مقاومتی، با کاهش سطوح سرمی میوستاتین و افزایش سطوح سرمی fgf-2 همراه است که هر دو از عوامل مؤثر بر سلول های ماهواره ای هستند و در افزایش قدرت عضلانی نقش دارند. همچنین، هر چند سطح سرمی tgf-β در گروه تمرین تفاوت معنی داری با گروه شاهد نداشت، ولی به طور کلی مقدار آن در گروه تمرین کمی کاهش پیدا کرده بود.